Ο Αντώνιος Μανιάτης γεννήθηκε
στα 1970, είναι Πτυχιούχος Νομικής Αθηνών, Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος
Ειδίκευσης Δημοσίου Δικαίου με κατεύθυνση Διοικητικό Δίκαιο και Διδάκτωρ
Δημοσίου Δικαίου από το γαλλικό Πανεπιστήμιο «PARIS – X». Η διδακτορική του
διατριβή έχει θέμα «Η κοινοβουλευτική
προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και αναλύει το δικαίωμα αναφοράς στο
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την καταγγελία στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, για την
κακοδιοίκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου
Καλαμάτας, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Έχει συνεργαστεί ως δικηγόρος με έμμισθη
εντολή και πάγια αντιμισθία με το Δήμο Καλαμάτας.
Από
το ακαδημαϊκό έτος 2002-2003 έχει διδάξει ως έκτακτος εκπαιδευτικός σε
Πανεπιστήμια, Διδασκαλεία, ΤΕΙ και Ακαδημίες Σωμάτων Ασφαλείας. Ως Επιστημονικός Συνεργάτης –
Επίκουρος Καθηγητής υπηρετεί στο ΤΕΙ Πάτρας και έχει προσκληθεί να διδάξει
μεταπτυχιακά νομικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο «PARIS OUEST
NANTERRE LA DEFENSE»
(πρώην PARIS -
X),
στο πλαίσιο του προγράμματος «ERASMUS».
Είναι συγγραφέας 20 νομικών
βιβλίων, από τα οποία 4 για το Πολιτιστικό Δίκαιο, και ενός μεγάλου αριθμού
δικηγορικών γνωμοδοτήσεων και άλλων μελετών. Είναι συστηματικός μελετητής του
κρητικού δικαίου, έχοντας συγγράψει άρθρα εμπνευσμένα από την Κρήτη όπως ο
νομικός συγκρητισμός, η νομική μέθοδος των κρησφύγετων και η ένοπλη μέθοδος
της νομικής επιστήμης. Σχετικό είναι και το άρθρο του για τη δημοκρατική
μέθοδο της Συνταγματικής Ιστορίας. Μελέτες του στην αγγλική και στη γαλλική
γλώσσα έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά διεθνούς κύρους.
Εκπόνησε από το Δεκέμβριο 2004 έως και τον
Οκτώβριο 2005 ως αμειβόμενος Ερευνητής του Ινστιτούτου Κρητικού Δικαίου, τη
δημοσιευμένη στον τόμο του έτους 2008 της επιθεώρησης «Τάλως» μονογραφία για
την «Επανάσταση Θερίσου 1905». Το έργο αυτό αποτελεί το τελευταίο τμήμα του
ερευνητικού προγράμματος 1998-2004 του Ινστιτούτου. Στη μονογραφία, κείμενη
στο χώρο της Γενικής Ιστορίας καθώς και της Συνταγματικής Ιστορίας ως κλάδου
του Συνταγματικού Δικαίου, αναλύονται το δίκαιο και η πολιτική της Κρητικής
Πολιτείας η οποία αποτελούσε μία αυτόνομη ηγεμονία μόνο τυπικά υποκείμενη στην
Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το ένοπλο επαναστατικό κίνημα το οποίο κηρύχθηκε από
το φιλελεύθερο πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο στο Θέρισο στις 10/23 Μαρτίου 1905
αποσκοπούσε στην προώθηση της λύσης της ‘Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα αλλά
και στη ριζική μεταβολή των όρων της εσωτερικής διακυβέρνησης, μάλιστα
υπογράμμιζε την ανάγκη για την άμεση αντικατάσταση του Ηγεμόνα της Κρητικής
Πολιτείας, πρίγκιπα Γεωργίου. Επιχειρείται εμβάθυνση στο κρητικό Σύνταγμα του
1899 το οποίο ήταν υπερβολικά ευνοϊκό για τον επικεφαλής της Πολιτείας,
εξαιτίας της αρνητικής εμπειρίας από τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα στην
κρίση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.
Η μονογραφία έχει μία πρωτότυπη
προσέγγιση του αντικειμένου της καθώς αφενός συνδέει το κίνημα του Θερίσου με
το φαινόμενο του συγκρητισμού και αφετέρου το θέτει στην πραγματική του
διάσταση, επισημαίνοντας κριτικά το ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων στην υπονόμευση
του Ηγεμόνα και στην υποστήριξη του Βενιζέλου.
Στο Παράρτημα της εργασίας
υπάρχουν ευρύτερες κριτικές αναγωγές σε θεσμούς, μέσα από συγκριτικούς
πίνακες. Ιδιαίτερης σημασίας είναι η πρωτότυπη προσέγγιση με την οποία
αποκρυσταλλώνεται αυτό που ξεχωρίζει τους μεγάλους πολιτικούς ηγέτες σαν τον
Ελευθέριο Βενιζέλο από τους υπόλοιπους πολιτικούς.
Στο Παράρτημα υπάρχει και μία
μελέτη στη γαλλική γλώσσα, διεπιστημονική, στο χώρο της νομικής επιστήμης και
της κοινωνιολογίας του δικαίου, σχετικά με το φαινόμενο του νομικού
συγκρητισμού, εμπνευσμένη από την Επανάσταση του Θερίσου ως το «Συγκρητισμό
του Κρησφύγετου».